Met Paradise Lost mogen we een prominent lid van de Britse doomscène verwelkomen. In de jaren ’90 maakte de band deel uit van de zogenaamde ‘grote drie’ van de death/doom-metal, samen met My Dying Bride en Anathema. Hun tweede album ‘Gothic’ (1991) definieerde eigenhandig het genre en ‘Draconian Times’ (1995) mag gerust een doom-meesterwerk genoemd worden. Maar de heren kijken ook over de doom-grenzen heen. Zo bewezen zanger Nick Holmes en de zijnen met de inbreng van keyboards, drumcomputers en sequencers op ‘One Second’ uit 1997 dat ze niet vies zijn van het experiment.

De band uit Halifax gaat dus al een hele tijd mee (opgericht in 1988!), maar de heren zijn nog lang niet versleten. In september verschijnt met ‘Medusa’ alweer hun vijftiende album, de opvolger van het zeer goed ontvangen 'The Plague Within' uit 2015. Een album waarop ze terugkeerden naar het doomgeluid van weleer.