Ze begonnen als een stel wilde punkers aan hun muziekcarrière in 2010. Deafheaven bracht met 'Roads to Judah' een bom van een plaat uit, maar brak pas echt door met het fantastische 'Sunbather' (2013) en 'New Bermuda' (2015). Met hun eigenzinnige sound, maken ze sindsdien genre-overschrijdende songs die moeiteloos metal, postrock, ambient en shoegaze combineren.

Deafheaven sloopte de VS en Europa als een muzikale wervelwind, met festivals als hun metalen speeltuin en een gratis live-album als headbangend toetje. Een wereld van onbereikbare perfectie met emotionele breakdowns. Kort gezegd: Deafheaven is een metalen rollercoaster van avontuur en emotionele explosies.

Het uit Virginia komende Inter Arma is misschien wel één van de meest opvallende sludge- en doom-bands van de laatste jaren. In 2017 sloten ze Roadburn af en ze maakten toen een verpletterende indruk. De groep combineert een veelvoud aan stijlen moeiteloos tot krachtige nummers. Hun laatste plaat 'Paradise Gallows' dateert van 2016 maar bewees de eigenheid van de band des te meer. Met een kruisbestuiving aan (blackened) slugde, post- en deathmetal, tot southern rock, prog en psych, lijkt niets te hoog gegrepen. 

Pitchfork: "A band with the ability to sound like a windstorm sweeping through deserted swamplands set on fire."

In de diepe mijnschachten van Beringen broeit er iets bezwerend. Sons Of A Wanted Man heeft sinds 2014 maar één doel voor ogen en dat is alle regels breken. De band experimenteert met emotie en brengt fragiele ingetogen dromerige laagjes gitaar, die ze opbouwt tot een muur van geluid voordat ie aan stukken wordt geblazen door bombastische ritmes en razernij. Het resultaat? Een quasi ongrijpbare sound die overmeesterd wordt door vernielzucht, voor fans van bands als Russian Circles, Cult of Luna of If These Trees Could Talk.