OLGA lijkt rechtstreeks uit een David Lynch-film te zijn gestapt en maakt sindsdien in haar slaapkamer minimal electronic darkpop. Met dwingende beats en dromerige soundscapes geeft ze vorm aan angsten en verlangens in een wereld die even aards als dystopisch aanvoelt. Met haar achtergrond in desoriënterende dramafilm is ze inmiddels een specialist in de dansbare identiteitscrisis. Na veel plafondstaren bracht ze haar eerste EP 'My Feet Are Wet' uit, gevolgd door twee betoverende singles.

© Tina Herbots

ITCHES ontwaakte in 2020 uit een cryogene slaapverlamming om de wereld te verblijden met hun 'Carapunk'. De drie leden groeiden op in de sloppenwijken van Los Kempos nabij Antwerpen (niet te verwarren met de eerder rustige Kempen). Het geluid van de band is doordrenkt met de smaak van goedkoop ingeblikte pils en is een cocktail van rammelige garagerock, 60s freakbeat, oerpunk, krautrock en loodzware jangle.

Thiron laat zich door van alles inspireren en laat zich niet in één genre stoppen, net zoals Gorillaz, die elk nummer anders laten klinken. Hij werkt aan zijn debuutalbum en speelt gitaar, bas en keys. Grote inspiratiebronnen zijn Gorillaz, Mac DeMarco, Jeff Buckley, Alex G en Puma Blue. Daarnaast speelt hij gitaar en zingt backing vocals bij Slither en Brakwater.

Fishbowl is een melancholische indie-rockband uit Antwerpen, gevormd door Lena Jullian en Lena Beck na een workshop bij Trix. Hun dromerige maar krachtige sound doet denken aan Mazzy Star, Big Thief en Porridge Radio. Met eerlijke teksten en meeslepende composities vertalen ze diepe emoties naar betoverende muziek. Fishbowl is een frisse wind in de scene en klaar om harten te veroveren.

Dark Beach is het intrigerende duo Gioia Podesta en Nick Symoens, geboren uit het dreampop/shoegaze project Maquillage. Ze mixen melancholische dreampop met sprankelende jaren ’80-synths tot een unieke, dromerige sound. Hun debuutsingle Words Unsaid nodigt uit om te verdwalen in etherische soundscapes en laat horen hoe Dark Beach verleden en toekomst moeiteloos samenbrengt.

Baptiste Vanmaercke kreeg als kind de bijnaam “Albino” door zijn opvallende spierwitte haar. Als B!NO balanceert hij tussen de Antwerpse hiphopscene en grote namen als Loyle Carner, en vertaalt hij introspectie, kwetsbaarheid en liefde in krachtige refreinen en intieme ballades. In 2024 werd hij de jongste Artist In Residence bij Trix, waar hij de brokstukken van een schemerperiode smeedde tot zijn debuutalbum. Live sleept hij zijn publiek mee in een emotionele rollercoaster, waarin handen de lucht in gaan en tranen welkom zijn. Deze jonge Lierenaar zit vol energie, intensiteit en is klaar om zijn diepste gevoelens de wereld in te sturen.