Al 25 jaar lang zijn die snotapen van Fence ondertussen bezig met muziek maken, en met de regelmatigheid van een versleten horloge releasen ze een album. In het begin was het vooral de nonchalante slacker-rock, waarmee we ook tweede werden in de Rock Rally van 1998 (!) als jonkies. Maar vanaf de bejubelde zelfgetitelde plaat van 2012 en haar opvolger The Winding in 2016 was het voornamelijk grooven en swingen met fijn uitgekiende popsongs. Ze waren opgegroeid, zo leek het. Voor het zesde album, met de epische titel Hazy Mist Of Rock, gaan ze terug naar de bron: gitaren en meerstemmige zang. Noem het een milde vorm van mid-life crisis van de ondertussen mid-veertigers. De nieuwe nummers zijn ontstaan vlak vóór het Corona-tijdperk, maar de opnames zijn afgewerkt in de beslotenheid van hun eigen bubbel. De 10 nummers op de plaat vormen één brok opgekropte energie die loskomt, en in minder dan een halfuur is de strijd gestreden en ligt de luisteraar murw in de touwen.

Klaas, Cis en Jef zijn amper de schoolbanken ontgroeid, maar hun muziek klinkt alsof ze al vele watertjes hebben doorzwammen. De poppy rocksongs zitten boordevol interessante hooks en goeie zanglijnen, en ze worden steevast geserveerd op een stevig bedje van garagerock en punk. The Yummy Mouths brachten vorig jaar hun debuut EP 'UGH' uit, en die sloeg in als een bommetje. De singles werden gedraaid op Willy en Studio Brussel, en de optredens (voor zover dat mogelijk was) stroomden binnen. Het lijkt erop dat deze band géén ééndagsvlieg is, en mogelijk een blijvertje zal zijn in de Belgische garagerock scene!

Deze band rond Nico Jacobs, de ongekroonde onderkoning van de lo-fi/experimental scene in Antwerpen, behoeft amper introductie. Al meer dan 20 jaar timmeren ze aan de weg naar absolute muzikale vrijheid. Vroeger was het vooral de gitaar die een hoofdrol speelde in de muziek van SCW, maar de tegenwoordig is het vooral de modulaire sint die op de voorgrond treedt. De laatste jaren verschenen er letterlijk tientallen releases op hun Bandcamp-pagina, en met nummers als 'De Klaas Von dEUS', 'Sebiet Duw Ik Die Slijpschijf In Uw Reet' en 'Dunne Fluit, Dikke Fluit' bewijst Nico dat hij de grenzen van de muziek steeds weer verder weet te verleggen.

Kristof Souvagie dobbert al enkele jaren op een zee van slackerpop. Onderweg naar nergens viste hij op een zonnige middag in 2016 twee schipbreukelingen op die kost en inwoon verdienen door een zeebrieswaardige ritmesectie te voorzien bij zijn nummers. De sloep werd Beech gedoopt en vaart in het kielzog van Built To Spill, Pavement en Teenage Fanclub met een zonneslag. 

De muziek op het debuutalbum Artifact, die verscheen eind 2021, klinkt echter eerder uit Portland, Oregon. Kristof speelde alle tracks van 'ARTEFACT' zelf in, en het artwork werd ten huize Souvagie gemaakt door vrouwlief Sofia Lorie. Meer DIY dan dat wordt het niet! Live is de band ondertussen uitgegroeid tot een volwaardig kwartet, met onder meer Guy Kokken (jawel, diè Guy Kokken, de gevierde pop-fotograaf) op bas.

Lo-lee-ta is een alternatieve, Limburgse band rond de stemmen van het duo Benji Jame en Marie-Laure Fazioli. Hun verleidelijke mix van zwoele baslijntjes met spacey beats en frêle samenzang dompelt je onder in flirterig, zwart-wit geschilderd minimalisme. In 2019 bracht Lo-lee-ta in eigen beheer de EP ‘Moondog’ uit. De titeltrack van deze EP werd gebruikt in de VTM-serie ‘Brak’ en de band werd één van de Limburgse laureaten van Sound Track. Kort daarna sloeg de coronacrisis toe waardoor Lo-lee-ta zich noodgedwongen toelegde op het schrijven en opnemen van nieuwe muziek. Dit resulteerde onder andere in de singles ‘Cubist Painting’ en ‘Black Screen’ die op airplay kon rekenen op Studio Brussel, Radio 1 en Willy. En als dat allemaal niks wil zeggen, dan moet u gewoon zelf maar eens luisteren.

True Champions Ride On Speed, kortweg TCROS, is een luid instrumentaal post-punk-power-rock trio uit Antwerpen. Dissonante gitaarriffs en zinderende casio's, knallende drumbeats en dreunende baslijnen: allemaal veel blabla zal u denken, maar toch, hier is het gewoon écht waar. Al dat geweld in combinatie met de fijne muzikale composities maken van TCROS zonder twijfel een van de interessantere bands in de brede Belgische underground scene. We zijn uitermate benieuwd naar hoe dat live gaat klinken. Wij vermoeden nog béter dan op plaat.

Speciaal voor de gelegenheid zal het olijke duo Peter 'Buffoon' Vleugels (aka DJ Pi Nuts) en Sven 'De Svekke' Daems (aka DJ SVN) in een back-to-back DJ-set zorgen voor de nodige sfeer na het live-geweld. Deze heren eten gulzig van alle muzikale walletjes, dus we zijn benieuwd uit welke pan het zal zijn, maar swingen zal het!