BLUAI, de eerste band die 's lands meest prestigieuze muziekwedstrijden alledrie (!) op een jaar won. Met een beeldje van zowel Sound Track, De Nieuwe Lichting én Humo's Rock Rally op de schouw, ligt de wereld aan BLUAI's voeten. 

Wat begon als het intieme slaapkamerproject van Catherine Smet (stem, gitaar), groeide al snel uit tot een volwaardige band met Caitlin Talbut op bas en Mo Govaerts op drums. Na de opnames van de EP nam gitariste Amina Parago de fakkel over van Ilayda Cicek (Ila). 

Nu zijn ze daar met eerste EP Junkyard. De sound van Junkyard vindt zijn oorsprong in de nood om het simpel te houden en een authentieke live sound te willen vertalen naar een EP. De nummers zweven tussen zachte indiefolk en snijdende 90s gitaren. Ze zijn gedrenkt in hoopvolle melancholie door gebroken harten, road-trips richting break-ups en vluchtige verliefdheden. Invloeden zoals Skullcrusher, Julia Jacklin en Haim zijn niet ver te zoeken.

In de lommer van de Hasseltse bomen en bla'ren, ontsprong de kiem voor het slaapkamerproject ‘tje’. Bezield door de nachtelijke conversaties tussen zangeres Lindy Versyck en gitarist Melvin Slabbinck, was fotosynthese volstrekt overbodig. Op de dreunende basklanken van Klaas Leyssen kon het project verder uitdijen.

tje houdt ons wakker doorheen de late uurtjes, met bezwerende vocals en kordaat getokkel. Als een duistere nocturne waar zelfs de klassieke muzikant niet aan kan weerstaan, raakt tje ons regelrecht in het hart, dag en nacht.